امام حسین علیه السلام: مَن حاوَلَ اَمراً بِمَعصِیَةِ اللهِ کانَ اَفوَتُ لِما یَرجو و اَسرَعُ لِما یَحذَرُ.؛

کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود.

(تحف العقول، ص248)

توضیح:

آدمى براى رسیدن به مقاصد خود، دنبال وسائل و راه‏ هایى است.

مى‏ خواهد از نزدیکترین و راحت‏ ترین راه اقدام نماید. براى سیر شدن، براى لذت بردن، براى رسیدن به قدرت و ثروت و هر خواسته‏ اى، بى‏ اعتنایى به مقررات و قراردادها و یا احکام و سنت ‏ها، راحت‏ ترین راه است.

تو گاهى مى‏خواهى یک توپ را بیاورى باید زمین و کشتزار و خانه‏ ى مردم را مواظب باشى و دور بزنى و با سختى و راه طولانى به خواسته ‏ات دست بیابى و حتى در مواردى با اجازه و مقدمات اقدام نمایى.

(گاهی)آدمى با توجه به خواسته ‏ى خود از دیگران و از قرارها و حریم‏ ها، غافل مى‏ شود و آنها را به حساب نمى ‏آورد و یا با حساب بخاطر سرعت و راحتى از آنها چشم مى‏ پوشد. این خودبینى و خود خواهى، گرچه در ظاهر کار را راحت مى‏ کند، ولى اگر همین ها عمومیت بیاید و دیگران هم همین درس را بگیرند، ناچار مسأله شکل دیگرى مى‏ گیرد. 

و نکته همین است که تو با کارى که انجام مى‏ دهى و حرمتى که مى‏ شکنى، در واقع دارى درس هم مى‏ دهى و راه هم نشان مى‏ دهى که دیگران هم مى ‏توانند همین گونه داخل شوند و اقدام نمایند و براى سیر شدن و لذت بردن، هرکارى بکنند و هرکس را نردبان هوس ‏هاى خود بسازند.

همین درس و همین آموزش است که کار تو را خراب مى‏کند و راه نزدیک را نا امن و خراب مى‏ سازد و براى تو مشکل مى ‏آفریند.

این در جامعه و در برابر چشم ‏هاى کنجکاو و تجربه‏ هاى مکرر است که " تهاجم به تهاجم" منتهى مى ‏شود. تا آنجا که به تعادل برسد و همه بیاموزند که راحتى در راه نزدیک نیست، که در مراعات حرمت ‏ها و قراردادها ست. (و کسانی که از سلاح «صبر» غافل اند اسیر حادثه ها می شوند و برای رسیدن به خواسته خود به هر راه حرام و ممنوعی چنگ می زنند، غافل این که «حرام» برای این «حرام » شده است که، مرکب خوبی برای رسیدن به مقصد و هدف نیست چرا که پس از مدتی راکبش را به زمین می زند) (چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)